มวยไทย (1) : ซีเกมส์ก็ไม่มีมิตรแท้ เอเชี่ยนเกมส์ก็ไม่เคยโผล่ โอลิมปิกเกมส์ก็มืดมน แล้วจะไปยังไงต่อ
บทความนี้เขียนโดยมุมมองเรื่องกีฬามวยไทย ไม่ใช่มุมมองเรื่องของ “การอนุรักษ์” แต่เป็นมุมมองเรื่องของการเดินไปสู่ “ความเป็นเลิศ” ซึ่งหมายถึงการได้เข้าแข่งขันมหกรรมหลักของโลกแห่งกีฬา ในระดับต่าง ๆ ด้วยการยอมรับ ฉะนั้นแนวทางของความเป็นเลิศ ของมวยไทย จึงหมายถึง มีการจัดมวยไทยที่เป็นทางการในมหกรรมกีฬาระดับภูมิภาค เช่นซีเกมส์ ระดับทวีปอย่างเอเชี่ยนเกมส์ ระดับโลกอย่างโอลิมปิกเกมส์ ไม่ใช่พวกจัดข้างเคียงมหกรรมเหล่านี้ ซึ่งที่นี่มองแค่ว่า เป็นรายการเกรด บี หรือ ซี ที่เปิดโอกาสให้แต่ละกีฬามีส่วนร่วมในระดับต่าง ๆ เฉย ๆ คือมีมากก็ดีต่อการให้มีชาติเข้าร่วมเยอะๆ เท่านั้น กีฬาเพื่อความเป็นเลิศ อย่าง ซีเกมส์ เอเชี่ยนเกมส์ โอลิมปิกเกมส์ ซึ่งอยู่ภายใต้การดูแลของคณะกรรมการโอลิมปิกสากล หรือ ไอโอซี จึงถือว่าเป็นของจริง แต่ของจริงก็ยังมีจุดที่เรียกว่า “ง่าย” ต่อการจัดชนิดกีฬาต่าง ๆ อย่างเช่นซีเกมส์ ยังเปิดทางให้กีฬาภูมิภาคให้เจ้าภาพได้เลือกจัด หรือ เอเชี่ยนเกมส์ ก็เปิดทางให้เจ้าภาพหรือกลุ่มเลือกจัดกีฬาของภูมิภาคที่ไม่ใช่กีฬาที่ ไอโอซียอมรับหรือรับรอง ฉะนั้นมหกรรมกีฬาในกลุ่มนี้ที่แข็งที่สุดคือ “โอลิมปิกเกมส์” ซึ่งกีฬาทุกชนิดอยากที่จะเดินไปให้ถึงการเป็นหนึ่งในชนิดกีฬาที่มีการจัดในโอลิมปิกเกมส์อย่างเป็นทางการ เพราะนั่นจะเป็น “เลิศ” ที่แท้จริง…ไม่ใช่อุปโลกน์จัดกันไปในระดับต่างๆ หรือเป็นเกมส์ข้างเคียง และก็มาถึงประเด็นที่เขียน…คือ..มวยไทย…ก็เป็นหนึ่งในหลายชนิดกีฬาที่อยากเดินสู่โอลิมปิกเกมส์ …